Γιορτές για λίγους: Κοκτέιλ στο κέντρο όσο η κρίση βαθαίνει
Ενώ χιλιάδες συμπολίτες μας παλεύουν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, το κεφάλαιο συνεχίζει να προσφέρει ακριβές διασκεδάσεις για τους λίγους προνομιούχους. Στο ιστορικό κέντρο του Ηρακλείου, εκεί που κάποτε συγκεντρώνονταν οι εργάτες και οι έμποροι της πόλης, σήμερα στεγάζονται χώροι που απευθύνονται σε μια μικρή ελίτ.
Η αντίφαση της εποχής μας
Το Via Pastarella στην οδό Καντανολέων αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της κοινωνικής διάσπασης που βιώνουμε. Σε μια εποχή που οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι και οι τιμές των βασικών αγαθών εκτοξεύονται, προτείνονται "εμπειρίες" που κοστίζουν όσο ο μηνιαίος μισθός ενός εργαζόμενου.
Η "αυθεντική ιταλική trattoria" με τα ειδικά σχεδιασμένα χριστουγεννιάτικα κοκτέιλ αποτελεί σύμβολο μιας κοινωνίας που χάνει τις αξίες της αλληλεγγύης και της ισότητας. Ρούμι 12 ετών, elderflower λικέρ και toasted marshmallow για όσους έχουν την οικονομική άνεση, ενώ χιλιάδες οικογένειες αναρωτιούνται πώς θα περάσουν τις γιορτές.
Το δικαίωμα στη διασκέδαση για όλους
Δεν αμφισβητούμε το δικαίωμα κάθε πολίτη στη διασκέδαση και την απόλαυση. Αμφισβητούμε όμως ένα σύστημα που δημιουργεί τέτοιες ανισότητες, που κάνει την πολιτιστική και κοινωνική ζωή προνόμιο των λίγων. Η αληθινή δημοκρατία προϋποθέτει ίσες ευκαιρίες για όλους στην εκπαίδευση, την υγεία, αλλά και στη διασκέδαση.
Αντί να γιορτάζουμε την "ατμοσφαιρική εμπειρία" των ακριβών κοκτέιλ, θα πρέπει να αναρωτηθούμε: Τι είδους κοινωνία χτίζουμε; Μια κοινωνία όπου η χαρά και η γιορτή είναι εμπόρευμα για τους λίγους, ή μια κοινωνία αλληλεγγύης όπου όλοι έχουν δικαίωμα στην ευτυχία;
Η ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη
Οι πραγματικές γιορτές δεν μετριούνται σε γραμμάρια ρουμιού ή σε βαθμούς παλαίωσης. Μετριούνται στην αλληλεγγύη, στη δικαιοσύνη, στην ισότητα. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν στέγη, φαγητό και αξιοπρεπή εργασία, τόσο αυτές οι "γευστικές εμπειρίες" θυμίζουν τα συμπόσια των αρχαίων ευπατριδών, ενώ ο δήμος πεινούσε.
Η πραγματική αντίσταση στην κρίση δεν έρχεται από την κατανάλωση ακριβών προϊόντων, αλλά από την οργάνωση, την αλληλεγγύη και τον αγώνα για μια δικαιότερη κοινωνία. Μια κοινωνία όπου η γιορτή θα είναι συλλογική και όχι προνόμιο των λίγων.