Χόλιγουντ: Η αλλοτρίωση πίσω από τη λάμψη των αστέρων

Στον κόσμο της λαμπερής βιομηχανίας του θεάματος, όπου το κεφάλαιο δημιουργεί είδωλα για να καταναλώνει η μάζα, κρύβονται αλήθειες που αποκαλύπτουν την αλλοτρίωση του ανθρώπου από τη φυσική του υπόσταση.

Η πρόσφατη αποκάλυψη για τις συνήθειες υγιεινής διάσημων ηθοποιών του Χόλιγουντ αποτελεί συμπτωματικό παράδειγμα της αποξένωσης που επιφέρει το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής. Όταν ο Μπραντ Πιτ αντικαθιστά το ντους με μωρομάντηλα, όπως αποκάλυψε ο συμπρωταγωνιστής του Ιλάι Ροθ, βλέπουμε την παραμόρφωση των βασικών ανθρώπινων αναγκών υπό το βάρος της εμπορευματοποίησης.

Η φυσικότητα ως αντίσταση στον καταναλωτισμό

Ο Μάθιου Μακόναχι, αρνούμενος να χρησιμοποιήσει αποσμητικό, εκφράζει ίσως ασυνείδητα μια μορφή αντίστασης στη βιομηχανία καλλυντικών που εκμεταλλεύεται τις ανασφάλειες των εργαζομένων. Η Κέιτ Χάντσον επιβεβαιώνει αυτή την «au naturel» φιλοσοφία, αποκαλύπτοντας έναν υπόγειο αγώνα ενάντια στην τυποποίηση του σώματος.

Παρόμοια, οι καταγγελίες για τον Ρόμπερτ Πάτινσον που «σπάνια αλλάζει ρούχα» αποκαλύπτουν μια έξυπνη τακτική ενάντια στη βιομηχανία του παπαρατσισμού, όπως παραδέχτηκε ο συμπρωταγωνιστής του Πίτερ Φατσινέλι.

Η εργασιακή εκμετάλλευση στο θέαμα

Τα παραδείγματα της Τζένιφερ Λόρενς, που σκόπιμα τρώει σκόρδο πριν τις σκηνές φιλιού, και του Μπεν Άφλεκ με την κακοσμία του στόματος, αποκαλύπτουν τις εργασιακές συνθήκες που υπονομεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η Σάντρα Μπούλοκ αναγκάστηκε να προσφέρει μέντες στον συμπρωταγωνιστή της, ενώ η Μίριαμ Μάργκολις υπέστη απαράδεκτη συμπεριφορά από τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ.

Αυτές οι αποκαλύψεις δεν αφορούν απλώς «κουτσομπολιά» αλλά αναδεικνύουν τις δομικές παθογένειες ενός συστήματος που μετατρέπει τον άνθρωπο σε εμπόρευμα. Στη σύγχρονη Αθήνα, όπου η κρίση έχει αποκαλύψει τις ανισότητες, αυτά τα φαινόμενα μας υπενθυμίζουν ότι η αλλοτρίωση δεν γνωρίζει σύνορα.

Η αρχαία ελληνική αρετή της σωφροσύνης και της αρμονίας ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα φαίνεται να έχει χαθεί στους λαβυρίνθους του Χόλιγουντ, όπου το κεφάλαιο καθορίζει ακόμα και τις πιο προσωπικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης.