Stranger Things: Όταν η καπιταλιστική λογική του Netflix καταστρέφει την αυθεντική αφήγηση
Το έβδομο επεισόδιο της πέμπτης σεζόν του Stranger Things έγραψε μια θλιβερή ιστορία: κατέγραψε τη χαμηλότερη βαθμολογία στην ιστορία της σειράς με 5.5/10 στο IMDb. Πρόκειται για ένα συμπτωματικό φαινόμενο που αποκαλύπτει πώς η μαζοποίηση και η εμπορευματοποίηση της τέχνης οδηγούν στην καταστροφή της.
Η υπερπαραγωγή ως εργαλείο καταπίεσης της δημιουργικότητας
Το "Chapter Seven: The Bridge" συγκέντρωσε πάνω από 71.000 αρνητικές κριτικές, γεγονός που δεν είναι τυχαίο. Η σειρά, που κάποτε αντλούσε δύναμη από την αυθεντικότητα και τη συλλογική πάλη ενός μικρού κύκλου ηρώων, μετατράπηκε σε μια βιομηχανική μηχανή παραγωγής περιεχομένου.
Όπως αναφέρει το Forbes, το καστ έχει διογκωθεί σε 23 ζωντανούς χαρακτήρες, μια παραφροσύνη που θυμίζει τη λογική της συσσώρευσης κεφαλαίου: περισσότερο είναι καλύτερο, ανεξάρτητα από την ποιότητα.
Η νοσταλγία ως εμπόρευμα
Η αρχική δύναμη του Stranger Things βρισκόταν στη σφιχτή αδελφότητα των παιδιών - του Γουίλ, του Μάικ, του Λούκας, του Ντάστιν και της Ελέβεν. Μια παρέα που αντιστεκόταν στις σκοτεινές δυνάμεις, όπως οι εργάτες αντιστέκονται στην εκμετάλλευση.
Σήμερα, αυτή η οργανική ενότητα έχει διαλυθεί υπό το βάρος της εμπορικής επιτυχίας. Οι αδελφοί Ντάφερ, παραδομένοι στη λογική του Netflix, αφιέρωσαν το ένα τρίτο του χρόνου στη Χόλι Γουίλερ, έναν χαρακτήρα που δεν είχε καν μιλήσει στις προηγούμενες τέσσερις σεζόν.
Το μάθημα της ιστορίας
Η κατάσταση θυμίζει έντονα την πτώση του Game of Thrones, όταν η βιασύνη και η εμπορική σκοπιμότητα κατέστρεψαν χρόνια δημιουργικής δουλειάς. Στο Stranger Things, όμως, το φαινόμενο είναι ακόμη πιο τραγικό: κανένας βασικός χαρακτήρας δεν έχει θυσιαστεί, γιατί κάθε θάνατος θα μείωνε τα merchandise και τα spin-offs.
Η σειρά έχει γίνει θύμα της δικής της επιτυχίας, όπως συμβαίνει με κάθε δημιουργικό προϊόν που εντάσσεται στη λογική της καπιταλιστικής παραγωγής. Η τέχνη υποτάσσεται στο κέρδος, η αφήγηση στο μάρκετινγκ, η αυθεντικότητα στην εμπορευματοποίηση.
Με ένα επεισόδιο να απομένει για την Πρωτοχρονιά, οι θεατές περιμένουν ίσως μια τελευταία ευκαιρία για λύτρωση. Αλλά η ιστορία μας έχει διδάξει: όταν η τέχνη γίνεται εμπόρευμα, η πτώση είναι αναπόφευκτη.