Ο Έλληνας «Εσκομπάρ» και το δίκτυο των 100 εκατομμυρίων
Μια νέα υπόθεση διαφθοράς και οργανωμένου εγκλήματος έρχεται στο φως, αποκαλύπτοντας τις βαθιές ρίζες του καπιταλιστικού συστήματος που επιτρέπει στους ισχυρούς να διαφεύγουν της δικαιοσύνης. Η σύλληψη του 61χρονου επικεφαλής διεθνούς κυκλώματος κοκαΐνης, γνωστού ως Έλληνας «Εσκομπάρ», αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου.
Η μέθοδος του «μητρικού πλοίου»
Με τη μέθοδο του mothership, όπως την αποκαλούν οι αρχές, το κύκλωμα μετέφερε τόνους κοκαΐνης από τη Λατινική Αμερική στην Ευρώπη. Χρησιμοποιώντας νομιμοφανή αλιευτικά σκάφη, οι εγκληματίες εκμεταλλεύονταν τις αδυναμίες του συστήματος ελέγχου στα διεθνή ύδατα.
Τρία τουλάχιστον αλιευτικά πλοία δρούσαν για λογαριασμό του 61χρονου, «ψαρεύοντας» όχι ψάρια αλλά τόνους κοκαΐνης στη μεσοπέλαγα. Η επιχείρηση «ΙΠΠΑΛΟΣ» της Ελληνικής Αστυνομίας, σε συνεργασία με διεθνείς υπηρεσίες, κατάφερε να σπάσει αυτό το δίκτυο.
Το πρόσωπο πίσω από τη μάσκα
Ο 61χρονος αρχηγός, με υψηλές διασυνδέσεις στα καρτέλ της Λατινικής Αμερικής, είχε μπει στο μικροσκόπιο των αρχών εδώ και έναν χρόνο. Τον Οκτώβριο του 2024 είχε διαπιστωθεί άλλη μια προσπάθεια μεταφοράς μεγάλης ποσότητας κοκαΐνης, που είχε αποτύχει λόγω βλάβης στο αλιευτικό σκάφος.
Η οργάνωση όμως δεν πτοήθηκε. Μέσα σε έναν χρόνο οργάνωσε τη νέα μεγάλη μεταφορά με το αλιευτικό «Urania A». Αυτό που δεν είχαν υπολογίσει ήταν ότι κάθε κίνησή τους παρακολουθούνταν από τη Δίωξη Ναρκωτικών.
Δέκα συλλήψεις, εκατό εκατομμύρια κέρδη
Στις 14 Δεκεμβρίου 2025, πραγματοποιήθηκε η μεγάλη επιχείρηση. Το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό εντόπισε το ελληνικό αλιευτικό σκάφος σε υπερπόντια περιοχή της Γαλλίας. Στο σκάφος βρέθηκαν 136 πακέτα κοκαΐνης, με συνολικό βάρος από 3,4 έως 4,76 τόνους.
Συνολικά συνελήφθησαν 10 άτομα, εννέα Έλληνες και ένας αλλοδαπός. Το προσδοκώμενο παράνομο όφελος της εγκληματικής οργάνωσης εκτιμάται ότι υπερβαίνει τα 100 εκατομμύρια ευρώ.
Η αλήθεια πίσω από τα νούμερα
Αυτή η υπόθεση αποκαλύπτει κάτι πολύ βαθύτερο από μια απλή αστυνομική επιχείρηση. Δείχνει πώς το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα επιτρέπει στους ισχυρούς να δημιουργούν παράλληλες οικονομίες, εκμεταλλευόμενοι τις ανισότητες και την απουσία κοινωνικού ελέγχου.
Όσο οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ευνοούν τα μεγάλα κεφάλαια, τόσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους επιβίωσης στις παρυφές του νόμου.
Η πραγματική πρόκληση δεν είναι μόνο η σύλληψη των εγκληματιών, αλλά η δημιουργία ενός δικαιότερου συστήματος που δεν θα αφήνει περιθώρια για τέτοιες δραστηριότητες. Μέχρι τότε, οι «Εσκομπάρ» θα συνεχίζουν να αναδύονται από τα βάθη της κοινωνικής αδικίας.