Honda: Πράσινο μάρκετινγκ ή αληθινή αλλαγή;

Η πολυεθνική Honda παρουσιάζει την Ευρωπαϊκή Έκθεση Βιωσιμότητας 2025, υποσχόμενη μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα έως το 2050. Πίσω από τα λόγια όμως, κρύβεται η συνήθης εταιρική προπαγάνδα ή πραγματική δέσμευση για τον πλανήτη;

Στην εποχή της κλιματικής κρίσης, οι πολυεθνικές εταιρείες ανακαλύπτουν ξαφνικά την περιβαλλοντική τους συνείδηση. Η Honda, μία από τις γίγαντες του αυτοκινήτου που για δεκαετίες συνέβαλε στη μόλυνση του πλανήτη, εμφανίζεται τώρα ως πρωτοπόρος της βιωσιμότητας με τη στρατηγική της «Triple Action to Zero».

Το σχέδιο της Honda: Επανάσταση ή επικοινωνιακό τέχνασμα;

Ο Katsuhisa Okuda, διευθυντής της Honda Motor Europe, μιλά για «ουδετερότητα άνθρακα, καθαρή ενέργεια και κυκλική διαχείριση πόρων». Λόγια που ηχούν οικεία σε μια εποχή όπου το greenwashing έχει γίνει η νέα μόδα των εταιριών.

Η έκθεση καταγράφει ορισμένα στοιχεία που αξίζει να εξετάσουμε κριτικά: η Honda Italia ανέπτυξε μονάδα επεξεργασίας λυμάτων που επαναχρησιμοποιεί το 75% του νερού, ενώ οι πρακτικές ανακύκλωσης εξοικονόμησαν 2.044 τόνους CO₂. Αριθμοί που μπορεί να φαίνονται εντυπωσιακοί, αλλά τι σημαίνουν στην πραγματικότητα για μια βιομηχανία που παράγει εκατομμύρια οχήματα ετησίως;

Η αντίφαση του καπιταλισμού

Εδώ αναδύεται η θεμελιώδης αντίφαση: πώς μπορεί ένα σύστημα που βασίζεται στην ανάπτυξη και την κατανάλωση να επιτύχει πραγματική βιωσιμότητα; Η Honda υπόσχεται «κυκλική χρήση πόρων» ενώ παράλληλα επιδιώκει την αύξηση των πωλήσεών της. Είναι σαν να προσπαθούμε να αδειάσουμε τη θάλασσα με ένα κουτάλι.

Η εταιρεία καυχιέται ότι το σύνολο της βασικής γκάμας επιβατικών αυτοκινήτων της στην Ευρώπη είναι «εξηλεκτρισμένο». Όμως, πόσο «πράσινα» είναι πραγματικά τα ηλεκτρικά οχήματα όταν η ενέργεια προέρχεται από μη ανανεώσιμες πηγές; Πόσο βιώσιμη είναι η εξόρυξη των σπάνιων γαιών για τις μπαταρίες;

Κοινωνική υπευθυνότητα ή επικοινωνιακό στόλισμα;

Η έκθεση αναφέρει «ανθρωπιστική στήριξη προς την Ουκρανία» και «εθελοντικές δράσεις». Ενδιαφέρον πώς οι εταιρείες ανακαλύπτουν την ανθρωπιστική τους διάσταση όταν χρειάζεται να βελτιώσουν την εικόνα τους. Που ήταν αυτή η ευαισθησία όταν εκμεταλλεύονταν εργάτες σε χώρες του Τρίτου Κόσμου;

Το πρόγραμμα υποστήριξης «εργαζόμενων γυναικών κατά τη μητρότητα» είναι θετικό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτά που παρουσιάζονται ως «κοινωνική υπευθυνότητα» θα έπρεπε να είναι αυτονόητα δικαιώματα των εργαζομένων.

Το ερώτημα που μένει

Η Honda υπόσχεται «μηδενικούς θανάτους από τροχαία ατυχήματα με οχήματα Honda έως το 2050». Ευγενής στόχος, αλλά γιατί να περιμένουμε έως το 2050; Γιατί όχι τώρα; Η απάντηση κρύβεται στη λογική του κέρδους που διέπει αυτές τις εταιρείες.

Στο τέλος, η πραγματική ερώτηση δεν είναι αν η Honda θα γίνει πιο «πράσινη», αλλά αν το σύστημα που επιτρέπει σε λίγες πολυεθνικές να καθορίζουν το μέλλον του πλανήτη μας μπορεί να αλλάξει. Μέχρι τότε, οι εκθέσεις βιωσιμότητας θα παραμένουν όμορφες ιστορίες για να κοιμόμαστε ήσυχοι ενώ ο κόσμος καίγεται.