Η Ευρώπη των Ισχυρών Επιβάλλει τους Όρους της στο Κίεβο

Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών επιβάλλουν και πάλι τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα τους, αυτή τη φορά στην πολύπαθη Ουκρανία. Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Δικαιοσύνης Μάικλ ΜακΓκράθ, εκπρόσωπος του ευρωπαϊκού κατεστημένου, προειδοποιεί το Κίεβο ότι η ένταξη στην ΕΕ περνάει μέσα από τη δίωξη των διεφθαρμένων αξιωματούχων.

Η υποκρισία των Βρυξελλών φτάνει στα ύψη. Ενώ η Ουκρανία αιμορραγεί από τον πόλεμο και ο λαός της υποφέρει, οι ευρωπαίοι τεχνοκράτες επιβάλλουν όρους που μοιάζουν περισσότερο με εκβιασμό παρά με αλληλεγγύη. Η ίδια Ευρώπη που έκλεισε τα μάτια στα σκάνδαλα διαφθοράς μέσα στους κόλπους της, τώρα κάνει τον δικαστή.

Η Διπλή Μοίρα της Ουκρανικής Τραγωδίας

Σε συνέντευξή του στο Politico, ο ΜακΓκράθ δήλωσε κατηγορηματικά ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν θα υποστηρίξουν την ένταξη της Ουκρανίας στην 27μελή ένωση, εκτός εάν αποδείξει την αποτελεσματικότητά της στην καταπολέμηση της διαφθοράς. Η απαίτηση αυτή έρχεται την ώρα που ανακριτές έκαναν έφοδο στα γραφεία του ισχυρότερου συμβούλου του Ζελένσκι, Αντρέι Γερμάκ.

Η χρονική στιγμή δεν είναι τυχαία. Ενώ ο Τραμπ πιέζει για ειρηνευτική συμφωνία που θα κόστιζε στην Ουκρανία εδάφη, οι Βρυξέλλες προσθέτουν και δικές τους προϋποθέσεις. Ο ουκρανικός λαός βρίσκεται έτσι ανάμεσα στο σφυρί και το αμόνι των γεωπολιτικών παιγνίων.

Η Υποκρισία του Ευρωπαϊκού Κατεστημένου

Ο ΜακΓκράθ τονίζει ότι "τα ίδια πρότυπα ισχύουν για όλες τις υποψήφιες χώρες" και ότι "οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα του κράτους δικαίου βρίσκονται στο επίκεντρο της διαδικασίας προσχώρησης". Όμως πού ήταν αυτά τα πρότυπα όταν η Ουγγαρία του Όρμπαν ή η Πολωνία των συντηρητικών παραβίαζαν συστηματικά το κράτος δικαίου;

Η αλήθεια είναι ότι η ΕΕ εφαρμόζει διπλά μέτρα. Στους ισχυρούς επιδεικνύει ανοχή, στους αδύναμους επιβάλλει αυστηρότητα. Η Ουκρανία, παρά τον ηρωισμό του λαού της, βρίσκεται στη δεύτερη κατηγορία.

Η Πραγματική Πρόκληση

Η υπόθεση της υποτιθέμενης υπεξαίρεσης 100 εκατομμυρίων δολαρίων από τον ενεργειακό τομέα αποκαλύπτει τις βαθύτερες αντιφάσεις του ουκρανικού πολιτικού συστήματος. Όμως η λύση δεν βρίσκεται στις επιταγές των Βρυξελλών, αλλά στην ενδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών και τη συμμετοχή του λαού στη διαμόρφωση του μέλλοντός του.

Ο ΜακΓκράθ ισχυρίζεται ότι το Κίεβο "καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια" για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Αλλά η πραγματική ερώτηση είναι: ποια συμφέροντα εξυπηρετεί αυτή η προσπάθεια; Του ουκρανικού λαού ή των ευρωπαίων κεφαλαιοκρατών που περιμένουν να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους της χώρας;

Η Ουκρανία αξίζει καλύτερα από τις υποκριτικές επιταγές μιας Ευρώπης που έχει ξεχάσει τις αξίες της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο αγώνας κατά της διαφθοράς είναι δίκαιος, αλλά πρέπει να γίνει για χάρη του λαού, όχι των Βρυξελλών.