Βρετανία: Η εργατική τάξη πληρώνει τον λογαριασμό ενώ ο Στάρμερ παλεύει για επιβίωση

Στη σκιά ενός προϋπολογισμού λιτότητας που θα πλήξει βάναυσα τις εργατικές τάξεις, ο Κιρ Στάρμερ βρίσκεται σε αναμμένα κάρβουνα. Οι σύμμαχοί του αγωνίζονται απεγνωσμένα να αποκρούσουν τις εσωκομματικές απειλές που στοχεύουν την ηγεσία του.

Η τραγωδία της σύγχρονης Βρετανίας εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας: ένα κόμμα που κάποτε υπερασπιζόταν τους εργάτες, σήμερα προετοιμάζει νέα μέτρα που θα συνθλίψουν τους αδύναμους. Όπως επισημαίνουν βρετανικά ΜΜΕ, οποιαδήποτε προσπάθεια εκδίωξης του Στάρμερ θα διακινδύνευε σοκ στην αγορά, αποκαλύπτοντας την πλήρη υποταγή της πολιτικής στη δικτατορία των χρηματαγορών.

Οι νέοι Βρούτοι της Ντάουνινγκ Στριτ

Μεταξύ των ονομάτων που συνωμοτούν κατά του αποδυναμωμένου πρωθυπουργού περιλαμβάνονται στενοί σύμμαχοί του: ο υπουργός Υγείας Γουές Στρίτινγκ, η υπουργός Εσωτερικών Σαμπάνα Μαχμούντ, καθώς και ο υπουργός Ενέργειας Εντ Μίλιμπαντ.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται: όπως στην αρχαία Ρώμη, οι φίλοι γίνονται εχθροί όταν η εξουσία κλονίζεται. Ο εκπρόσωπος του Στρίτινγκ χαρακτήρισε "κατηγορηματικά αναληθείς" τους ισχυρισμούς, αλλά οι πηγές από τη Ντάουνινγκ Στριτ μιλούν για ενεργό σχεδιασμό πραξικοπήματος.

Ο προϋπολογισμός της καταστροφής

Στις 26 Νοεμβρίου, η υπουργός Οικονομικών Ρέιτσελ Ριβς θα παρουσιάσει έναν "δύσκολο" προϋπολογισμό. Δύσκολο για ποιους; Όχι βέβαια για τους πλούσιους και τις πολυεθνικές που συνεχίζουν να λεηλατούν τον πλούτο της χώρας.

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταπατήσει την προεκλογική δέσμευση για μη αύξηση του φόρου εισοδήματος, προδίδοντας για άλλη μια φορά τους εργάτες που την εμπιστεύθηκαν. Αυτή η προδοσία των προεκλογικών υποσχέσεων αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της νεοφιλελεύθερης απάτης.

Η άνοδος της ακροδεξιάς και η αποτυχία της κεντροαριστεράς

Ενώ ο Στάρμερ παλεύει για επιβίωση, το Reform UK του Νάιτζελ Φάρατζ κερδίζει έδαφος. Αυτό δεν είναι τυχαίο: όταν η κεντροαριστερά εγκαταλείπει τους εργάτες, η ακροδεξιά εκμεταλλεύεται την απογοήτευση.

Οι τοπικές εκλογές του Μαΐου μπορεί να αποτελέσουν την κρίσιμη στιγμή που θα σφραγίσει την τύχη του Στάρμερ. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι προσωπικό: είναι συστημικό. Η Βρετανία χρειάζεται μια πραγματική εναλλακτική που θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εργαζομένων, όχι άλλους πολιτικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Η τραγωδία του σύγχρονου Εργατικού Κόμματος συνεχίζεται, ενώ ο λαός πληρώνει το τίμημα μιας πολιτικής που έχει χάσει κάθε επαφή με τις ρίζες της.